gevolgen van het fotokot
Het zijn geen topshots maar ik heb mezelf ondanks de restricties toch verrast. Dit smaakt naar meer!
Dinsdagavond, 19u17. Ik ben nog volop aan het werk als ik plots besef dat ik me had ingeschreven voor een webinar van Jeffrey Van Daele (a.k.a. Jeff) dat om 19u begon (nvdr. "Projectmatig werken" via Natuurfotografie.NL). Enkele vloekwoorden later ben ik ingelogd en kan ik – met dank aan de Nederlandse regering wegens een extra persconferentie – toch nog de volledige presentatie meepikken. Het is niet de eerste keer dat het creëren van een verhaal centraal staat in Jeff’s betoog, maar het is iets waar ik al langer mee worstel in mijn fotografie en er daarom graag aan wordt herinnerd.
Halverwege de presentatie volgt het tweede besef en nog wat meer gevloek. We zijn alweer een maand verder en de deadline voor het Fotokot is vanavond! Ik scroll na het webinar snel door mijn gsm en zie wel een aantal beelden die voor de opdracht, smartphone fotografie, zouden kunnen dienen. Maar… ik weet hoeveel tijd Jeff in de organisatie steekt en wil me dan ook aan de spelregels houden. De foto moet in maart 2021 genomen zijn. Tim, kom uit je kot!
Op dit uur heb ik maar één optie. De binnenstad van Halle ligt op 5 minuten wandelen van mijn deur. Wat volgt is een sessie van een half uur – eerste foto om 20u49, laatste foto om 21u19 – aan een tempo waar menig snelwandelaar jaloers van wordt.
Tot mijn eigen verbazing weet ik exact waar ik naar toe wil en naar welke beelden ik op zoek ben. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan? En waarom doe ik dat niet meer? Waarom heb ik altijd een opdracht nodig of een deadline om in actie te komen? Hoor ik daar in de verte ergens een projectgids van een niet nader te noemen fotograaf schreeuwen? Chaos in mijn hoofd, maar ook focus! Ik moet terug naar huis, selectie maken en nog nabewerken, al is het maar wat contrast toevoegen. Stress!
Ik dien uiteindelijk de eerste foto in, helaas in zwart-wit want achteraf bekeken vind ik hem beter in kleur:
Door het gebrek aan mensen op straat was het niet eenvoudig om een goed verhaal te vinden. De desolate stad op zich is natuurlijk wel een verhaal maar moeilijk te vangen in één beeld. De ingediende foto komt voor mij het meest in de buurt van een verhaal, maar ik weet dat er een cruciaal onderdeel ontbreekt, m.n. twee mensen die op het einde van het voetpad dicht bij elkaar staan. Hmmm… dat had wel gelukt als ik eerst op verkenning was gegaan om dan op zaterdagochtend tijdens de wekelijkse markt ‘gewoon af te drukken’.
Grrrrrrrrr… er zijn lessen geleerd vanavond. En met tegenzin moet ik die duivelse Jeff ook weer gelijk geven. Als ik een aantal projecten – noem het gerust opdrachten – van mezelf zou hebben, zou ik dan niet opnieuw meer fotograferen? Het licht bestofte fotomateriaal kijkt me verwijtend aan vanuit de vergeethoek en fluistert ‘told you so’! Maar ik voel niet alleen frustratie. Het zijn geen topshots maar ik heb mezelf ondanks de restricties toch verrast. Dit smaakt naar meer!
Fast foward één week later en ik heb voor mezelf ondertussen 3 projecten uitgeschreven. Ja, geschreven. Omdat ik op professioneel vlak ondervonden heb dat schrijven veel krachtiger is dan typen en vooral doelen en dromen veel beter blijven ‘plakken’ als je ze uitschrijft. Voor maximale slaagkansen haal ik mijn mosterd uit business strategy & design thinking technieken en vertaal ze naar fotografie:
Geef het ding een titel
Schrijf op waarom je het project wilt doen
Visualiseer en beschrijf in het kleinste detail de beelden die je voor ogen hebt: kleur, zwartwit, locatie (stad, bos, skatepark, …), tijdstip (ochtends, avond, als er felle zon is, …), onderwerp (dieren, mensen, jong, oud), emotie (vreugde, verdriet, …), welk verhaal wil je vertellen, etc.
Denk na hoe je dit technisch kan realiseren
Plan op basis van bovenstaande (vaste) momenten in jouw agenda in
Ga op pad, behoud je focus ook al lukt het niet meteen maar wees ook opportunist bij onverwachte situaties
Herlees regelmatig jouw uitgeschreven project en vergelijk met de beelden die je al hebt
Durf bij te sturen
Het mag zeker niet de bedoeling zijn om lang na te denken over het perfecte project. Let the creative juices flow en gaan met die banaan! Zo gaat het net met een startup. Beter om met een half idee aan de slag te gaan en het gaandeweg wat bij te sturen, dan te zitten wachten tot wanneer het perfect is. De kans bestaat dat je in dat laatste geval ook moet bijsturen is immers groot.
Ik vertel volgende keer wat meer over de projecten waar ik m’n schouders heb onder gezet, wat ongetwijfeld opnieuw gepaard zal gaan met een breed spectrum aan emoties. Maar ondertussen…
Keep safe, live long & prosper
And boldly go where no photographer has gone before
Tim Wynant
Heb je iets interessants te delen of wil je graag zelf een artikel schrijven? Laat het ons dan weten via het contactformulier.